Του Κώστα Μαρούντα
Πάντα, σε τέτοιες περιπτώσεις κυριαρχεί προγενέστερα -ως επίφοβο προαίσθημα- ο έντονος κίνδυνος να παρασυρθούν οι ομάδες από τις δεδομένες συνθήκες. Το απόγευμα της Κυριακής ο Αετός Κορυδαλλού υποδεχόταν τη "γειτόνισσα" Προοδευτική σε έναν αγώνα βαθμολογικά αδιάφορο, καθώς είχαν ξεκαθαρίσει τα πάντα γύρω από την υπόθεση άνοδος. Και με τη ζέστη να διεκδικεί και αυτή το δικό της μερίδιο στις επιδραστικές παραμέτρους. Εξάλλου, αν μπούμε λίγο στη θέση των ίδιων των ποδοσφαιριστών το πιθανότερο είναι να αντιληφθούμε μια τέτοια αναμέτρηση σαν μια "αναγκαστική αγγαρεία" που "πρέπει" να "φύγει από τη μέση" άρον-άρον για να έλθει η πολυπόθητη ξεκούραση. Μετά από μια μεγάλη σε διάρκεια -και απαιτήσεις- αγωνιστική περίοδο και για τις δύο ομάδες, η ξεκούραση δεν είναι απλά επιθυμία, αλλά "βιολογική ανάγκη" με σωματικές, πνευματικές και ψυχικές προεκτάσεις.
Και όμως. Οι δύο ομάδες σεβάστηκαν πρώτα από όλα τον εαυτό τους, αλλά και τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν τον αγώνα. Διεξήχθη μια αναμέτρηση που κάθε άλλο παρά διαδικαστική την έλεγες. Αν, μάλιστα, δεν ήξερε κάποιος τη βαθμολογία θα μπορούσε να πει πως διακυβευόταν κάτι σχετικό. Τελικά, ο αυτοσεβασμός και το γόητρο, μην υποτιμούμε καθόλου το χαρακτήρα του ντέρμπι της ίδιας πόλης, απέβησαν καταλυτικοί παράγοντες για να δούμε έναν αξιόλογο αγώνα. Στον οποίον και οι δύο ομάδες έπαιξαν για να πάρουν τη νίκη. Η κάθε μία με τις αρετές και τα δυνατά της όπλα. Που παρά την κούραση μιας ολόκληρης περιόδου εμφανίζονταν στον αγωνιστικό χώρο κατά τακτά χρονικά διαστήματα, δημιουργώντας πραγματική αγωνία ως προς το τελικό αποτέλεσμα.
Μια ροή που σε έκανε να ξεχνάς το αδιάφορο της βαθμολογικής ουσίας, αλλά δημιουργούσε μια όμορφη ποδοσφαιρική ουσία, με αυτοτέλεια και αξιοσύνη... Θα μπορούσε να κλείσει την άκρως πετυχημένη της φετινή πορεία η Προοδευτική με ένα ακόμα τρίποντο, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα ο Αετός να πάρει αυτός τη νίκη και να γεμίσει ακόμα περισσότερο τις "σελίδες" με τα καλά λόγια που δικαίως κέρδισε από πολλούς ουδέτερους με τις εμφανίσεις του σε αυτά τα μπαράζ. Ειδικά στο μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου ημιχρόνου οι γηπεδούχοι με την απόδοση τους, όχι απλά απέφυγαν την ήττα, αλλά έστειλαν και μήνυμα με αρκετούς αποδέκτες για την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Ο Αετός μπορεί να "πετάξει" του χρόνου πιο ψηλά...
Aν καταφέρει να διατηρηθεί σε παρεμφερή επίπεδα, πιο έμπειρος γαρ, δύναται του χρόνου να διεκδικήσει με ρεαλιστικότατες πιθανότητες τον προβιβασμό στις εθνικές κατηγορίες. Η ομάδα αυτή είναι "ποδοσφαιρική", υπό την έννοια ότι παίζει μπάλα και έχει ταλέντο. Δεν μιζεριάζεις βλέποντας την, ίσα-ίσα, και κυρίως ψάχνει να βρει το απρόβλεπτο σε κάθε φάση που μπορεί να δώσει πλεονέκτημα. Ίσως στοίχισε η απειρία, ίσως ήταν πιο έτοιμος ο Άγιος Ιερόθεος, το σίγουρο είναι πως το πρόσημο για τους έτερους του Κορυδαλλού είναι αναφανδόν θετικό. Ενώ, πχ, στο Αιγάλεω μόνοι τους έθεσαν το μέλλον τους σε τεράστιες αμφιβολίες. Όμως, ας δούμε πια τι θα γίνει το καλοκαίρι και από την ώρα της επανέναρξης των νέων αγωνιστικών υποχρεώσων θα έχουμε πολλά προς μελέτη και ανάλυση. Μπορεί σε αυτό το χρονικό διάστημα να χαθούν τα φετινά στάνταρ (που καταγράψαμε), μπορεί να ξεπεταχτούν ορισμένες ομάδες που τώρα δεν τις περιμένουμε, μπορεί ο καταρτισμός των ομίλων να δημιουργήσει στενά πλαίσια. Υπομονή. Θα περάσουν αυτοί οι μήνες και θα ακουστούν ξανά τα εναρκτήρια σφυρίγματα για την περίοδο 2016-2017...
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
