Tα ντέρμπι, ανεξαρτήτως της κατηγορίας στην οποία ανήκουν οι ομάδες που συμμετέχουν σε αυτά, μας φοβίζουν κάπως λίγο πριν γίνουν. Περνάει από το μυαλό μας πως «μάλλον θα είναι το ματς σφιχτό», πως «θα επικρατήσει η βαθμοθηρία», πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», πως «θα φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη», πως «οι δύο ομάδες θα αλληλοεξουδετερωθούν», κοκ.
Αυτό το απόγευμα Σαββάτου ο Πανερυθραϊκός θα φιλοξενούσε στην έδρα του τα φιλόδοξα φέτος Πετράλωνα. Ο καιρός θύμιζε δίχως καμία υπερβολή χειμώνα (έστω κάπως ήπιο) και όχι φθινόπωρο, αλλά ευτυχώς φρόντισαν οι δύο ομάδες να αναγκάσουν τον κόσμο που βρέθηκε στις κερκίδες να το «αφήσει στην άκρη» όλο αυτό, γιατί τα δρώμενα στον αγωνιστικό χώρο παρουσίασαν σε όλο το ενενηντάλεπτο πραγματικό ενδιαφέρον. Δύο ποδοσφαιρικά συγκροτήματα λοιπόν, που και βαθμολογικά και ουσιαστικά, ανήκουν στο «πάνω ράφι» του συγκεκριμένου ομίλου της Ά Αθηνών.
Ο όμιλος αυτός (ο 2ος) έτυχε φέτος να έχει αρκετές ομάδες που κεντρίζουν την προσοχή των ουδέτερων, αυξάνουν τον ανταγωνισμό και συγκεντρώνουν αρκετά επιμέρους κολακευτικά λόγια. Που τις υπολογίζεις, ρε παιδί μου, στις δικές σου υποψηφιότητες για κάτι καλό στο τέλος της σεζόν... Επομένως, δίχως πολλές περιστροφές, στη Νέα Ερυθραία αναμετρήθηκαν δύο ομάδες από τις καλές του αθηναϊκού ποδοσφαίρου. Και αυτό φάνηκε στον ίδιο τον αγώνα. Κάποια διαστήματα η υπεροχή ήταν βαμμένη στα χρώματα της μίας ομάδας, κάποια άλλα της άλλης. Όμως, μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή Ευαγγέλου, και οι δύο έψαχναν να πάρουν το καλύτερο δυνατό που μπορούσαν. Αν καθόταν το αποτέλεσμα στον άσο ή στο διπλό, δεν θα έλεγε κανείς πως ήταν κάτι το «μεταφυσικό»...
Έγιναν, άραγε, τα 1-1 η νέα συνήθεια του Πανερυθραϊκού; Εντάξει, οι αριθμοί μιλάνε και «προδίδουν» το δεύτερο συνεχόμενο ίδιο εντός έδρας σκορ, μετά το 1-1 με το Χαϊδάρι. Μία «αναπτυσσόμενη νέα τάση», που ενώ δεν απομακρύνει οριστικά, δεν επιτρέπει συνάμα και την περαιτέρω βαθμολογική ανέλιξη. Ήταν, όμως, ένας διαφορετικός αγώνας αυτός σε σχέση με εκείνον με την ομάδα των Δυτικών Προαστίων, γιατί τα Πετράλωνα έπαιξαν (σχεδόν) όπως αρμόζει σε μία ομάδα που κυνηγάει μία υψηλή τελική κατάταξη. Οι συγκυρίες ευνόησαν πάλι την ομάδα της Ερυθραίας, καθώς βρέθηκε με το προβάδισμα σε ένα ανύποπτο, μα άκρως ιδανικό χρονικό διάστημα: το τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Όμως, αφού τελικά στη φάση του πέναλτι έγινε «του διαιτητή» και όχι «του επόπτη», ήρθε ως τελικό αποτέλεσμα η ισοπαλία. Φυσικά, δεν μπορεί να γίνει λόγος για γκέλα για τους γηπεδούχους, αλλά για ένα αποτέλεσμα που δικαίωσε εν τέλει το χαρακτηρισμό του ντέρμπι.