Με το κλείσιμο του 2017 ολοκληρώθηκε και το 1/3 περίπου στο χιλιοταλαιπωρημένο πρωτάθλημα της Footaball League.
Ένα πρωτάθλημα που ξεκίνησε κάτω από σκιές και οικονομικά προβλήματα ,αλλά πάντα με την ειλικρινή πρόθεση της διοργανώτριας αρχής και του Λεωνίδα Λεουτσάκου να βάλει μια τάξη και να οργανώσει ένα αξιοπρεπές πρωτάθλημα.
ΟΙ πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος ξεκίνησαν με ιδιαίτερη όρεξη έστω και αν είχαμε την ομάδα του Αχαρναϊκού να αποχωρεί με σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Όλες οι υπόλοιπες ομάδες προσπάθησαν και προσπαθούν στο μέτρο του δυνατού να προτάξουν εγωισμό και προσήλωση στους στόχους που έθεσαν από την αρχή!
Ειδικότερα όμως θα κάνουμε σήμερα μνεία για τις ομάδες που πραγματικά κάνουν ουσιαστικό πρωταθλητισμό ,αλλά και κάποιες που είναι υποχρεωμένες να είναι ανταγωνιστικέ για να αποφύγουν τον υποβιβασμό.
Βέβαια αρκετές είναι και οι ομάδες που θέλουν … να παίξουν ρόλο ,αλλά άλλο θέλω και άλλο μπορώ…
Ως πρώτο φαβορί που μάλλον κανείς δεν θα μπορέσει να τον αμφισβητήσει προβάλει από την αρχή του πρωταθλήματος ο Άρης του Θόδωρου Καρυπίδη. Με έναν αθόρυβο προπονητή τον Σπανό κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο χωρίς «βαριά» ονόματα το οποίο μπορεί να κερδίζει παιχνίδια ακόμη και σε κακή ημέρα. Ο Άρης κάλλιστα μπορεί στην συνέχεια να κάνει τον προγραμματισμό του για την συμμετοχή του στο επόμενο πρωτάθλημα της Super League!
Πηγαίνοντας στο γκρουπ των ομάδων που θα διεκδικήσουν το δεύτερο «χρυσό» εισιτήριο της ανόδου θα δούμε κάποιες ομάδες που έχουν βάσεις πρωταθλητισμού και κάποιες όχι.
Και επαναλαμβάνω φιλοδοξίες μπορούν να έχουν όλες ,αλλά το ζήτημα είναι μέχρι που μπορούν να απλωθούν…..
Ξεκινώντας από την δεύτερη Παναχαϊκή θα πούμε πως ο Κώστας Κατσουράνης έχει ξεκινήσει μια πολύ καλή προσπάθεια την οποία και σύμφωνα με τα έως τώρα αποτελέσματα δείχνει να έχει πετύχει. Είναι όμως πραγματικός στόχος της Πατρινής ομάδος ο πρωταθλητισμός , ή φετινός στόχος είναι το χτίσιμο μιας δυνατής ομάδος και μέσα από την πραγματικά άριστη οργάνωση σε όλους τους τομείς θα βάλει πλώρη για μια ξέφρενη πορεία την επόμενη χρονιά;
Εγώ λέω το δεύτερο καθώς και νεοφώτιστη είναι ακόμη και βρέθηκε εκεί (στην δεύτερη θέση ) με μια συγκυρία αποτελεσμάτων άλλων ομάδων που αυτοκτόνησαν στην κυριολεξία!
Στην Τρίτη θέση βλέπουμε την ιστορική ομάδα του Ηρακλείου που όμως έχει τεράστια διοικητικά προβλήματα που δύσκολα θα ξεπεράσει, δεδομένου πως ο εγωισμός εκεί των ανθρώπων περισσότερο καταστροφικός μου μοιάζει παρά δημιουργικός!
Πιθανότατα να δούμε τις επόμενες ώρες καταστάσεις όχι ωραίες για την ομάδα και τον κόσμο φυσικά…
Τα Τρίκαλα και η Σπάρτη έχουν πλασαριστεί στην πρώτη πεντάδα όχι άδικα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν να έχουν το μέταλλο για να κάνουν πρωταθλητισμό.
Σαφώς και οι ομάδες τους παίζουν καλό ποδόσφαιρο αλλά δεδομένου πως το γενικό επίπεδο της κατηγορία δεν είναι και από τα κορυφαία του κόσμου ,τις βλέπουμε να ξεχωρίζουν.
Οι δυο αυτές ομάδες κατά την άποψη μου θα έχουν τον ρόλο περισσότερο του ρυθμιστή για το ποιος θα περάσει και ποιος όχι …. στην τελική ευθεία για το δεύτερο εισιτήριο.
Πάμε και στον Απόλλωνα Καλαμαριάς (Πόντου) ο οποίος έχει και φανέλα και ιστορία. Το άσχημο όμως είναι πως δεν έχει όραμα!
Διότι μπορεί να είχε την προηγούμενη χρονιά πολύ καλή παρουσία απέναντι στα χωριά της Γ εθνικής όμως φέτος δεν είναι το ίδιο. Μια ομάδα σχεδόν ίδια με πέρυσι και με μεγάλους σε ηλικία ποδοσφαιριστές δύσκολα να καταφέρει να φτάσει στον στόχο της ανόδου.
Η αλλαγή του ονόματος δυστυχώς δεν έπεισε τους Ποντίους ,αν και κάποιοι πίστευαν πως μπορεί να δημιουργήσει «κύμα» έλευσης φιλάθλων και νέων υποστηρικτών. Ο «σκληρός» και μεταφορικά και ουσιαστικά Δημήτρης Καλαιτζίδης που έχει και το γενικό πρόσταγμα δεν δείχνει ιδιαίτερη θέληση και διάθεση να ρίξει «πακέτα» για να μπει σφήνα στην διεκδίκηση της ανόδου. Και εδώ έχει νόημα αυτό που έγραψα παραπάνω ότι άλλο θέλω και άλλο μπορώ. Σε κάθε περίπτωση θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά με πολλές αδυναμίες!
Στο ίδιο γκρουπ βαθμολογικά μαζί με Σπάρτη και Απόλλων Καλαμαριάς είναι και η Δόξα Δράμας.
Μια επίσης ιστορική ομάδα με πολύ ένθερμο λαό. Η Δραμινή ομάδα δια στόματος του μεγαλομετόχου Γιάννη Μπύρου δεν το έκρυψε ποτέ πως μοναδικός στόχος είναι ο πρωταθλητισμός. Και γιατί να το κρύψει άλλωστε;
Λεφτά έχει όσα θέλει και ότι ώρα θέλει. Το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό και αν θέλεις να είσαι πρωταγωνιστής δεν επιτρέπεται να έχεις καβούρια στην τσέπη. Βέβαια η επιτυχία για τον άνθρωπο «δώρο» στην πόλη της Δράμας θα είναι τα χρήματα να τοποθετηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να πιάσει τόπο η συνολική προσπάθεια. Η φετινή ομάδα και μέσα από τις γραμμές αλλά και έξω από αυτές δεν έχει καμία σχέση με την περασμένη χρονιά. Υπάρχει οργάνωση και μεθοδικότητα σε όλα τα επίπεδα με τον Άγγελο Διγκόζη να προσπαθεί να διαχειριστή μια ομάδα που την έχτισε στην κυριολεξία στο παρά πέντε.
Μπορεί να ξεκίνησε καλά και να ήρθαν στραβοπατήματα στην συνέχεια, όμως είναι βέβαιο πως θα ανακάμψει και θα ενισχυθεί σημαντικά με απώτερο στόχο το πολυπόθητο εισιτήριο της ανόδου με την συμπλήρωση των 100 χρόνων ιστορίας.
Όλες οι υπόλοιπες ομάδες πιστεύω πως θα παλέψουν με κάθε τρόπο για την ύπαρξή τους και για την σωτηρία τους!
Θα κρατήσω βέβαια στην άκρη μια ομάδα που κατά την άποψη μου ούτε θα διεκδικήσει ,αλλά ούτε θα έχει πρόβλημα υποβιβασμού. Τον ΑΟΧ Κισσαμικό ο οποίος χωρίς πολλά πολλά δημιούργησε ένα ικανό και νεανικό σύνολο άκρως ανταγωνιστικό τόσο εντός όσο και εκτός έδρας. Το αντίπαλο δέος για πολλούς του Πλατανιά (που ντύθηκε στα «ασπρόμαυρα») έχει ποιότητα και βάσεις για το μέλλον!
Συμπέρασμα των παραπάνω σκέψεων είναι πως Άρης και Δόξα Δράμας έχουν προβάδισμα για την άνοδο στην Super League καθώς είναι δομημένες σωστά, έχουν ζεστό χρήμα να ρίξουν αλλά και τα πιο βασικά στοιχεία τους είναι πως μπορούν να μαζέψουν ανά πάσα στιγμή χιλιάδες φιλάθλους και κυρίως δεν έχουν ψυχολογικά προβλήματα…
