Του Κώστα Μαρούντα

Mετά τα όσα έγιναν στο Αιγάλεω την προηγούμενη εβδομάδα, όλοι είχαν συνειδητοποιήσει πως από τον 9ο όμιλο θα ανέβαιναν η Προοδευτική και ο Άγιος Ιερόθεος. Από τη στιγμή που το Αιγάλεω δεν μπόρεσε ποτέ να διεκδικήσει μέσα στον αγωνιστικό χώρο αυτά που του αναλογούσαν (πολλά, λίγα, τίποτα, δεν έχει πια καμία σημασία...) εξαιτίας της διακοπής πριν την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, όλα είχαν τελειώσει επί της ουσίας. Μετά την κυριακάτικη (πέμπτη στη σειρά) αγωνιστική, όλα τελείωσαν και με τυπικό τρόπο...

Τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί, λοιπόν, τις είχαν "εντυπώσει" για τα καλά όλοι στις λιγοστές ημέρες που μεσολάβησαν από την περασμένη Τετάρτη μέχρι την Κυριακή. Στο γήπεδο της Προοδευτικής, το απόγευμα αυτό, επικρατούσε ένα πολύ "χαλαρό" κλίμα. Και στις εξέδρες, και στα μυαλά των παικτών των δύο "μονομάχων". Κάποιες φάσεις-ευκαιρίες, κάποια -λίγα στον αριθμό- δυνατά μαρκαρίσματα, και κάποια σποραδικά ξεσπάσματα στο πέταλο που βρίσκονταν οι "φανατικοί" της ομάδας του Κορυδαλλού, "έσπαζαν" το γενικό ντεκόρ. Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή, αν λέγαμε πως στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης οι μόνοι που "έπαιζαν μπάλα" με σταθερότητα και διάθεση ήταν ακριβώς αυτά τα παιδιά στη συγκεκριμένη κερκίδα. Οι υπόλοιποι είχαν καταλάβει, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, πως όλη η ουσία για την Προοδευτική βρίσκεται πλέον στο τι θα καταφέρει (ή μη) την επόμενη αγωνιστική περίοδο στη Γ΄Εθνική. Κατηγορία που έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις λόγω του δυνατού ανταγωνισμού για την επίτευξη του όποιου στόχου θέτει η κάθε ομάδα. Αυτή τη στιγμή, τόσο η ομάδα του Κορυδαλλού, όσο και εκείνη του Περιστερίου, βρίσκονται ακόμα στον "αστερισμό της ανόδου". Για το αύριο, θα μεριμνήσουν την κατάλληλη στιγμή. Τότε, θα είναι σε θέση και να "ενημερώσουν" τους φίλους τους για το πού αποσκοπούν του χρόνου...

Η Προοδευτική, λοιπόν, απέδειξε στα μπαράζ πως όντως είχε καλή ομάδα και πως ο "υγιεινός περίπατος" που πραγματοποίησε στη συντριπτική πλειοψηφία των υποχρεώσεων της στο φετινό πειραιώτικο πρωτάθλημα οφειλόταν (και) στη δική της ποιότητα. Όχι μόνο στο γεγονός πως οι περισσότεροι αντίπαλοι της εμφανίζονταν κατώτεροι των περιστάσεων. Είχε μια ποιοτική, δουλεμένη, και σοβαρή ομάδα, που ανταποκρίθηκε με το παραπάνω στις υποχρεώσεις της και μπορεί ενεστωτικά να χαίρεται για την επιστροφή στις εθνικές κατηγορίες. Από την άλλη, ο Άγιος Ιερόθεος παρουσίασε αντικειμενικά ένα πολύ καλό σύνολο. Κάτι που αναγνωρίστηκε την Κυριακή και από φίλους της Προοδευτικής, που δεν δίστασαν να μιλήσουν με πολύ καλά λόγια για τους Περιστεριώτες. "Είναι καλή ομάδα. Κοντρολαρισμένη" είπε χαρακτηριστικά λίγο πριν το τέλος του αγώνα ένας φίλος των γηπεδούχων, για να συμφωνήσει ο περίγυρος. Προσωπικά, τις φορές που είδαμε τον Άγιο Ιερόθεο, πραγματικά, μας έδωσε την εικόνα μιας καλής ομάδας που ξέρει τι θέλει και που προσπαθεί να το κατακτήσει -με ενεργητικό τρόπο- μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Για αυτό και είχαμε γράψει μετά την εντός έδρας ήττα από την Προοδευτική πως μας έπεισε πως είναι "μέσα στα πράγματα" για την άνοδο. Όχι λόγω της τότε βαθμολογίας, αλλά της εικόνας που έβγαλε η συγκεκριμένη ομάδα παρά την ήττα.

Ας χαρούν, πια, για όσο είναι αυτό ευκταίο και λογικό την άνοδο, γιατί ύστερα αρχίζουν τα πιο δύσκολα. Το να μπορέσουν να σταθούν και οι δύο με αξιοπρέπεια, χωρίς να κινδυνεύσουν, και δημιουργώντας ομάδες που δικαίως θα εξασφαλίζουν θετικά σχόλια από αντιπάλους και ουδέτερους, δεν είναι κάτι το "αυτονόητο" που "εξασφαλίζεται" από τη φετινή παρουσία. Ας δούμε και το πρόσφατο παράδειγμα του Ηρακλείου. Επομένως, για την Προοδευτική και τον Άγιο Ιερόθεο σε λίγο καιρό η μάχη θα συνεχιστεί και μάλιστα σε πιο "ναρκοθετημένα" εδάφη...