Δημιουργείται ύστερα από υπερέκταση και κερκιδική απόκλιση της πηχεοκαρπικής σε άτομα που πέφτοντας στηρίζονται πάνω στην παλάμη. Συχνή κάκωση σε ποδοσφαιριστές και ιδιαίτερα σε τερματοφύλακες.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ- ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Υπάρχει ελαφρό οίδημα ( πρήξιμο) και πόνος κατά την πίεση στη ραχιαία επιφάνεια του καρπού αμέσως περιφερειακά της κάτω επίφυσης της κερκίδας ( ανατομική ταμβακοθήκη).

Η έκταση της πηχεοκαρπικής είναι περιορισμένη και επώδυνη και λιγότερο η κάμψη. Τα συμπτώματα αυτά προοδευτικά υποχωρούν και έτσι η κάκωση πολλές φορές εκλαμβάνεται ως διάστρεμμα του καρπού και δεν γίνεται ακτινογραφικός έλεγχος. Σε αυτήν την περίπτωση το κάταγμα αποκαλύπτεται εκ των ύστερων με ακτινογραφία που γίνεται συνήθως ύστερα από καινούρια κάκωση ,ή γιατί η αρχική ενόχληση παρατείνεται για μακρό χρονικό διάστημα. Γι αυτό κάθε κάκωση στην πηχεοκαρπική πρέπει να θεωρείται ύποπτη κατάγματος και πρέπει να γίνεται ακτινογραφία. Συγκεκριμένα Ro πηχεοκαρπικής F και P και λοξή απλή με σφιγμένη γροθιά. (τρία φιλμ),

Σε αυτές τις φάσεις η κάκωση αποκαλύπτεται σχεδόν πάντα, εκτός από την περίπτωση όπου το κάταγμα είναι ρωγμώδες και η ακτινογραφία γίνεται μέσα στις πέντε πρώτες ημέρες από τον τραυματισμό.

Αντίθετα εάν γίνει ακτινολογικός έλεγχος μετά τις πρώτες οκτώ ημέρες από την κάκωση ,η ρωγμή είναι εμφανής γιατί από τότε και μετά επικάθινται χονδρογενή στοιχεία οστεοβλαστικού τύπου στη γραμμή του κατάγματος που τη κάνουν πλέον εμφανή στον ακτινολογικό έλεγχο.

ΠΡΟΓΝΩΣΗ

Η αποκατάσταση του κατάγματος του σκαφοειδούς δεν είναι πάντα εύκολη και αυτό συμβαίνει για τον εξής λόγο: το σκαφοειδές αιματώνεται από την περιφέρεια προς το κέντρο γι αυτό και η πώρωση εξαρτάται από την θέση του κατάγματος. Δηλαδή όσο κεντρικότερο είναι το επίπεδο του κατάγματος τόσο χειρότερη είναι η πρόγνωση. Συγκεκριμένα στα κατάγματα του περιφερειακού τριτημορίου η πρόγνωση είναι πολύ καλή. Στα κατάγματα του μέσου τριτημορίου η πώρωση με συντηρητική θεραπεία ( όχι χειρουργική) φτάνει περίπου το 75%. Αντίθετα στο κάταγμα του κεντρικού τριτημορίου το ποσοστό ψευδάρθρωσης και άσηπτης νέκρωσης του κεντρικού τμήματος είναι πολύ υψηλή. ( Στην περίπτωση αυτή η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη.)

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Κατά κανόνα στα κατάγματα του σκαφοειδούς οστού του καρπού δεν υπάρχει παρεκτόπιση και γι αυτό δεν χρειάζεται ανάταξη. Εφαρμόζεται γύψος πηχεοκαρπικός ο οποίος οπωσδήποτε περιλαμβάνει και την πρώτη φάλαγγα του αντίχειρα. Επιτρέπονται κινήσεις σε αυτόν μόνο στην ονυχοφόρο φάλαγγα.

Μετά την συμπλήρωση 45 ημερών και μέχρι τους δύο μήνες ανάλογα ε τη θέση της γραμμής του κατάγματος όπως ανωτέρω ανέλυσα, ο γύψος αφαιρείται και γίνεται ακτινολογικός έλεγχος. Αν δεν έχει γίνει πώρωση εφαρμόζεται νέος γύψος για ένα ακόμη μήνα και ακολούθως ακτινογραφίες μετά το πέρας αυτού. Το ίδιο αυτό μπορεί να γίνει για έναν ακόμα μήνα και εάν δεν υπάρχουν ενδείξεις πώρωσης του κατάγματος η συνέχιση της ακτινοδιάγνωσης είναι άσκοπη. Στις περιπτώσεις αυτές εφόσον δεν υπάρχει άσηπτη νεύρωση στο κεντρικό τμήμα ,η εγχείρηση με οστικό μόσχευμα ή με ειδική συμπιεστική βίδα αποτελεί την καλύτερη λύση. Αν υπάρχει νέκρωση στο κεντρικό τμήμα αυτό αφαιρείται.