Ήταν άτυχη, δε τα έβαλε κάτω και πλέον κοιτώντας της εξέδρες του Ηλιούπολης Β’ βλέπει ένα κοινό που μεγαλώνει και μοιάζει έτοιμο να υποδεχθεί μια ακόμα καλύτερη επόμενη μέρα.
Η Διάνα Ηλιούπολης είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πλέον υγιείς οργανισμούς των Αθηνών. Τόσο αγωνιστικά, όσο και εκτός των γραμμών η πρόοδος των «Μπλαουγκράνα» της πόλης του Ήλιου είναι συνεχής.
Αγωνιστικά, η Διάνα είχε την ατυχία να βρεθεί στην καλύτερή της κατάσταση στα χρόνια που ο «τυφώνας» του κορονοϊού έπαιρνε παραμάζωμα στο πέρασμά του κάθε προσπάθεια. Ταυτόχρονα όμως, ήταν αρκετά τυχερή ώστε να δει τον κόσμο της Αγίας Μαρίνας να «ζεσταίνεται».
Ένα σύνολο νέων από την Ηλιούπολη που «γουστάρει» την φανέλα με τα κόκκινα και τα μπλε, υποστηρίζει όλο και πιο ενεργά την ομάδα του και δεν αναλώνεται σε αχρείαστους τσαμπουκάδες.
Η «Θύρα 1» έκανε την «σούμα» της σεζόν στο Πάμε Μπάλα…
Για την ομάδα:
«Μετά από 2 χρόνιες οι οποίες δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ ενώ η ομάδα μας βρισκόταν στην δεύτερη θέση το 2019-20 και στην πρώτη θέση το 2020-21, η σεζόν 2021-22, με μια κατά τα άλλα ευνοϊκή κλήρωση και με την διατήρηση σχεδόν όλου του ρόστερ της ομάδας φάνταζε ιδανική για να ανέβει η Διάνα στην Γ'Εθνική, κάτι που μας στέρησε τα προηγούμενα χρόνια ο κορονοϊός. Τα πράγματα ωστόσο δεν πήγαν όπως τα θέλαμε στο πρωτάθλημα για διάφορους λόγους, αγωνιστικούς αλλά και εξωαγωνιστικούς, μετά την ήττα από το Χαϊδάρι απομακρύνθηκε το όνειρο της ανόδου. Ωστόσο, για πρώτη φορά στην ιστορία μας είχαμε την ευκαιρία για διάκριση στον θεσμό του Κυπέλλου ΕΠΣΑ και με μια απίστευτη πορεία φτάσαμε στον τελικό να αντιμετωπίζουμε σε μια γιορτή για την πόλη μας την συμπολίτισσα Ηλιούπολη. Μια πανίσχυρη ομάδα, εκείνη την στιγμή έτοιμη να ανέβει στην Superleague 2. Σταθήκαμε στο ύψος μας και στις λεπτομέρειες ηττηθήκαμε με 1-3. Στο τέλος της μέρας όμως μόνο περηφάνεια νιώθαμε για την ομάδα μας.»
Για την παρουσία της κερκίδας:
«Σε καμία περίπτωση, όταν πριν 3 χρόνια, 3-4 άτομα οργανώναμε σιγά σιγά την κερκίδα για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας της γειτονιάς μας δεν φανταζόμασταν να ζήσουμε έναν τελικό Κυπέλλου ΕΠΣΑ στην Ριζούπολη όπου στην μάχη της κερκίδας κονταροχτυπηθήκαμε με τους «Rebels» ,ιστορικούς οπαδούς και στο γκολ της ισοφάρισης σχεδόν όλο το γήπεδο σηκώθηκε και πανηγύρισε όταν πριν λίγα χρόνια τα εντός έδρας ματς της Διάνας τα παρακολουθούσαν 20 άτομα. Την πρώτη μας χρονιά, κάναμε την πρώτη μας οπαδική εκδρομή. Αυτά τα 3 χρόνια δεν αφήσαμε την ομάδα μόνη ποτέ ούτε στα εύκολα αλλά κυρίως ούτε στα δύσκολα... Μετά από 3 σερί ήττες, στο εντός έδρας ματς με το Χαϊδάρι, η γωνιά του γηπέδου ,το καθιερωμένο μας σημείο εδώ και 3 χρόνια γέμισε από 60 άτομα. Παρόλο που ηττηθήκαμε, δεν πτοηθήκαμε με αποκορύφωμα το ματς ημιτελικού με τα Σούρμενα, όπου πλέον όχι 60 αλλά 75 άτομα γέμισαν την γωνία και έσπρωξαν την ομάδα σε μια μεγάλη πρόκριση με 10 παίκτες από το πρώτο ημίχρονο για να ακολουθήσει ένα ξέφρενο πάρτυ στο γήπεδο μας. Όσο για τον τελικό ,το γεγονός ότι παρόλο που χάσαμε 3-1,10 λεπτά αφού τελείωσε το ματς τραγουδάγαμε για την ομάδα μας αποδεικνύει την αγνή αγάπη μας για τον σύλλογο... Στον τελικό, όχι 60, όχι 70 αλλά 80 άτομα κάναμε την Ριζούπολη, Αγία Μαρίνα και βοηθήσαμε όσο μπορούσαμε την ομάδα. Φυσικά, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στα αδέρφια μας από την Νίκη Αμαρουσίου που στον ημιτελικό και στον τελικό μας στήριξαν με την παρουσία τους και φυσικά το ίδιο θα κάνουμε και εμείς. Κάθε χρόνο θα είμαστε και πιο δυνατοί για την ομάδα της γειτονιάς μας που λατρεύουμε! ΘΥΡΑ 1 ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ»
Στην άκρη του πάγκου, τον Δεκέμβρη η Διάνα αποχαιρέτησε τον Γιώργο Τσαμόπουλο μετά από 3 συναπτά έτη παρουσίας και είδε τον πρώην προπονητή της Δόξας Βύρωνος, Γιάννη Κουσάνα να τον αντικαθιστά και να αλλάζει πράγματα εντός της ομάδας.
Μεγαλύτερο «παράσημο» για τον έμπειρο προπονητή, η τρομερή πορεία της Διάνας μέχρι τον τελικό του κυπέλλου. Η ομάδα που είχε ήδη αποκλείσει με τον Τσαμόπουλο στο τιμόνι την Κηπούπολη και το Παλαιό Φάληρο, έριξε με τον Κουσάνα στο «καναβάτσο» τον Μικρασιατικό, τα Μελίσσια και τα Σούρμενα, γράφοντας την ενδεχομένως πιο λαμπερή «χρυσή» σελίδα στην ιστορία του συλλόγου.
Εκ των πρωταγωνιστών της Διάνας για ακόμη μια σεζόν ήταν ο άσσος, γέννημα θρέμμα της πόλης, Χρήστος Φάρος.
Ο 28χρονος με τα 11 φετινά τέρματα μίλησε στο Πάμε Μπάλα:
Αρχικά, θα ήθελα να μου πεις την "γεύση" που σου άφησε η σεζόν, τώρα που έχει περάσει κάποιος καιρός από την ολοκλήρωσή της.
Η γεύση που μου αφήνει η φετινή χρονιά είναι γλυκόπικρη λόγω της – μην κρυβόμαστε – κακής πορείας στο πρωτάθλημα, αλλά και του ωραίου φινάλε με την παρουσία μας στον τελικό.
Υποθέτουμε ότι είχες μπροστά σου δύο κουμπιά. Αν πατούσες το πρώτο, θα κάνατε μια πιο σταθερή πορεία στον όμιλο και κατακτούσατε την πρώτη θέση, ενώ αν πατούσες το δεύτερο θα περνάτε την νίκη επί του Γ.Σ.Η. στον μεγάλο τελικό. Πρώτο ή δεύτερο;
Είναι δύσκολο το δίλημμα, όμως πιστεύω πως θα επέλεγα την κατάκτηση του κυπέλλου, αφού ο αντίπαλος ήταν μεγαλύτερης ιστορίας και δυναμικότητας και θα έδινε πολύ μεγαλύτερο κύρος στο τρόπαιο.
Ήταν αναγκαία η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία την στιγμή που έγινε; Ωφέλησε εντέλει την ομάδα;
Δεν ξέρω αν ήταν αναγκαία η αλλαγή προπονητή, ωστόσο, μια τέτοια φέρνει πάντα μια άλλη ψυχολογία, τουλάχιστον σε κάποιους ποδοσφαιριστές.
Είναι μεγάλες οι διαφορές στην "φιλοσοφία" και τον τρόπο προσέγγισης των δύο προπονητών που πέρασαν από τον πάγκο της ομάδας;
Προφανώς, κάθε προπονητής είναι μια διαφορετική οντότητα με διαφορετική φιλοσοφία. Ο καθένας έχει τον τρόπο του και τους ευχαριστώ αμφότερους, ειδικά τον κ. Τσαμόπουλο, διότι πέρασα περισσότερα χρόνια μαζί του και θεωρώ πως μόνο κέρδισα πράγματα.
Η Διάνα πρέπει να μάθει να κερδίζει τις φορές που δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο.
Τι πιστεύεις πως πρέπει να βελτιώσει η Διάνα του χρόνου σε σχέση με την φετινή σεζόν ώστε να παρουσιάσει ένα ακόμη καλύτερο πρόσωπο;
Η Διάνα θεωρώ πως πρέπει να γίνει πιο αποφασιστική, ειδικά στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Να είναι κυνική στο γκολ και να μάθει να κερδίζει και τις φορές που δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο. Είναι κάτι που χρειάζεσαι πάντα στο ποδόσφαιρο, πόσο μάλλον όταν θέλεις να κάνεις πρωταθλητισμό.
Ποιά θα έλεγες πως ήταν η στιγμή της σεζόν που τα συναισθήματα ήταν πιο «έντονα»;
Νομίζω πως τα πιο έντονα συναισθήματα ήρθαν στον δεύτερο ημιτελικό με τα Σούρμενα. Καταφέραμε να κερδίσουμε κατά κράτος (3-0 με παίκτη λιγότερο για 50 λεπτά) και προφανώς δείξαμε την χαρά μας με τους πανηγυρισμούς στο τέλος του παιχνιδιού. Ήταν ίσως και μια δικαίωση για την μέτρια προς κακή χρονιά που διανύσαμε ατομικά και ομαδικά.
Ποιος είναι ο στόχος της Διάνας ενόψει της νέας σεζόν;
Οι στόχοι για αυτήν την ομάδα πρέπει να είναι οι ίδιοι κάθε χρονιά. Να πρωταγωνιστεί και να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο.
Για τον κόσμο της ομάδας:
Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω όπως έκανα και δημόσια στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης τον κόσμο της ομάδας που μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο. Ήταν πάντα στο πλευρό μας και τους περιμένουμε του χρόνου ακόμα δυνατότερους.
