Στη φετινή Γ' Εθνική τα περιθώρια στενεύουν πλέον πολύ γιατί η κλεψύδρα οδεύει προς την ολοκλήρωση του έργου της και οι ομάδες που έχουν ανοιχτούς στόχους δεν μπορούν να επηρεάζονται από το είδος του αντίπαλου τους. Πρέπει να μπαίνουν μέσα και να διεκδικούν να πάρουν ό,τι περισσότερο μπορέσουν, γιατί πια δεν υπάρχουν και τόσες ευκαιρίες για «βαθμολογικές διορθωτικότητες». Ακόμα κι όταν μία ομάδα που παλεύει για την αποφυγή του υποβιβασμού, αντιμετωπίζει έναν πρωτοπόρο.
Ο Φωστήρας, το μεσημέρι προς απόγευμα της Κυριακής, υποδεχόταν στον Ταύρο τον Ηρόδοτο. Η λέξη «αδιάφορο» είχε διαγραφεί από το λεξιλόγιο και των δύο ομάδων προ πολλού και συγκεκριμένα από την πρώτη στιγμή που η μία έστρεψε το ενδιαφέρον της προς την άλλη. Ο Ηρόδοτος πήρε μία σημαντικότατη νίκη, που αποκτάει μεγαλύτερη σημασία για δύο επιπλέον λόγους. Ο ένας ήταν πως αγωνιζόταν σε μία από τις δυσκολότερες έδρες και απέναντι σε μία ομάδα που και συνειδητοποιημένη για το τι πρέπει να κάνει στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος είναι, αλλά και θετική παρουσία επέδειξε στη συντριπτική πλειοψηφία των λεπτών της συγκεκριμένης αναμέτρησης.
Ο Ηρόδοτος νίκησε με 2-0 γιατί εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο κάποια συγκεκριμένη από τις «ειδικές» κατηγορίες μίας ποδοσφαιρικής αναμέτρησης: τις στημένες φάσεις. Βλέποντας κάποιος το σωματότυπο των περισσοτέρων ποδοσφαιριστών της κρητικής ομάδας, υποπτεύεται πως κάτι τέτοιο θα συνιστά ένα δυνατό σημείο της. Στον Ταύρο αποδείχτηκαν έτσι τα πράγματα και, μάλιστα, με όρους άκρως καθοριστικούς ως προς την έκβαση του αγώνα. Ο Φωστήρας σε καμία περίπτωση δεν επηρεάστηκε από τη βαθμολογική διαφορά. Έδειξε σμάδα κοντρολαρισμένη και με διάθεση να αναπτυχθεί ορθολογικά. Το κατάφερε σε μεγάλο ποσοστό κι επίσης δεν επέτρεψε επουδενί στον Ηρόδοτο να νιώσει «αποκλειστικό αφεντικό του αγώνα».
Η μάχη για τη σωτηρία συνεχίζεται και το βασικό κέρδος για τους ποδοσφαιριστές του Πάρη Ανδράλα είναι πως έπεισαν ότι είναι σε θέση να διεκδικήσουν το στόχο τους, με μεγάλες πιθανότητες επιτυχούς κατάληξης. Δεν είναι ομάδα που τα έχει παρατήσει, που δεν διαθέτει κάποιο σημείο αναφοράς, που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία την τελική μάχη. Το αντίθετο. Ίσως, πέρα από τις φάσεις των δύο γκολ, να της στοίχισε και το γεγονός πως επιθετικά δεν επέδειξε τη δέουσα αποφασιστικότητα που χρειάζεται για να σκοράρεις σε δύσκολους και γενικώς σφιχτούς αγώνες.
Από εκεί και πέρα, η ομάδα της Κρήτης μετά την ήττα εκτός έδρας από την Παλαιοχώρα έδωσε δύο πολύ πειστικές (και άμεσες...) απαντήσεις για το αν μπορεί να αντέξει στο κυνηγητό που έχει εξαπολύσει εδώ και καιρό το Αιγάλεω. Πρώτα το νίκησε με εμφατικό τρόπο στον μεταξύ τους αγώνα (για δεύτερη φορά φέτος...) και μετά «απέδρασε» από τον Ταύρο. Αυτά είναι σημάδια πρωτιάς, αλλά δεν εξασφάλισαν τίποτα το οριστικό. Ο Ηρόδοτος υποδέχεται την Κηφισιά την επόμενη αγωνιστική, αντιμετωπίζει μετά εκτός τον Ατσαλένιο και κλείνει τις υποχρεώσεις του εντός απέναντι στην ΑΕ Μυλοποτάμου. Το απόλυτο των νικών σημαίνει μπαράζ για την άνοδο, αλλιώς σε διαφορετική περίπτωση θα περιμένει κάποιο δώρο (ή δώρα) από κάποιον αντίπαλο του Αιγάλεω (ΑΕ Μυλοποτάμου εκτός, Ιεράπετρα εντός, Άγιος Ιερόθεος εκτός, και ΑΟ Παλαιοχώρας εντός). Από όσο μπορούμε να δούμε έχει... πολύ Κρήτη μπροστά του το Αιγάλεω, για να δει αν μπορεί να ξεπεράσει τελικώς τη δυνατότερη φετινή εκπρόσωπο του κρητικού ποδοσφαίρου στο συγκεκριμένο όμιλο.
