Πριν από έξι χρόνια, όταν και μπήκα στη δουλειά και κάνω ουσιαστικά το χόμπι μου επάγγελμα, όπου το αγαπάω πολύ περισσότερο από τον εαυτό μου, θυμάμαι μία από τις αρχικές μου τοποθετήσεις στην εκπομπή “Πάμε Μπάλα” όπου είχαμε στη Θεσσαλονίκη, στο κανάλι “Εγνατία Τηλεόραση”. Από τότε, δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα πράγματα...
Τότε, ήμουν ένας ποδοσφαιριστής, της ΠΑΕ Τερψιθέας Ευαγγελίστριας, όπου είχα πει το πιο απλό, το οποίο λέμε ΟΛΟΙ μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τα γήπεδα, οι αγωνιστικοί χώροι του Νομού της Θεσσαλονίκης κατά πλειοψηφία είναι στη χειρότερη κατάστασή τους. Τραυματίζονται άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν και θέλουν να βγάλουν ένα μεροκάματο για να μπορέσουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους και να κεράσουν έναν καφέ στη κοπέλα τους. Αντ αυτού, έχουμε ανθρώπους που θεωρούν πως εάν υποσχεθείς ένα γήπεδο τένις, λύνεται το πρόβλημα του αθλητισμού του Νομού Θεσσαλονίκης.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, όπου και κατοικώ, στην κατοχή του έχει το γήπεδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Ποσειδώνιο, το γήπεδο της Τριανδρίας (το οποίο ανήκε στον πρώην Δήμο Τριανδρίας), το γήπεδο της Μαλακοπής (είναι προπονητήριο, δεν είναι κατάλληλο για αγώνες) και εμείς θεωρώντας ότι τρία γήπεδα είναι απολύτως διαχειρίσιμα, έχουν φτάσει στη χειρότερη κατάσταση που θα μπορούσαν να είναι. Τι θέλει ένας δημότης – πολίτης; Πέραν από τους καθαρούς δρόμους, την λύση του κυκλοφοριακού και άλλα; Να μπορούν τα παιδιά να παίζουν αξιοπρεπώς στα γήπεδα και όχι να βρίσκονται στα ίντερνετ καφέ (δεν έχω κάτι με τα μαγαζιά, αντιθέτως είναι μαγαζιά που προσωπικά με έχουν βοηθήσει πλήρως κατά καιρούς) και να κάνουν αυτό που αγαπούν, να παίζουν ποδόσφαιρο.
Δεν μιλάω για την δημιουργία γηπέδων, που είναι μια άλλη ιστορία. Μιλάω για την συντήρηση των γηπέδων που ήδη έχει στη κατοχή του, όχι μόνο ο Δήμος Θεσσαλονίκης, αλλά ολόκληρος ο νομός. Εδώ καλά καλά δεν γνωρίζουμε ορισμένα γήπεδα του Νομού σε ποιον ανήκουν! Στην ομάδα που αγωνίζεται; Στον Δήμο; Στη Πρόνοια; Στο κράτος; ΠΟΥ;
Χιλιάδες παραδείγματα μπορούμε να φέρουμε, αλλά επειδή νιώθω ότι ήδη σας κούρασα, θα σας πάω στο δια ταύτα. Αφορμή μου δεν είναι ο τραυματισμός δύο ποδοσφαιριστών στη Σταυρούπολη, αφορμή μου είναι η αγανάκτηση όλων των πολιτών με το θέμα αυτό. Σε λίγους μήνες, έχουμε εκλογές, δημοτικές, περιφερειακές, ευρωεκλογές και βουλευτικές. Ακούμε χιλιάδες υποσχέσεις, δύο τομείς κανείς δεν τους έχει αγγίξει, της παιδείας και του αθλητισμού.
Αντί ένας άνθρωπος να βγει και να πει ότι “Θα προσπαθήσω με τους συνεργάτες μου να αξιολογήσουμε όλα τα γήπεδα του Νομού Θεσσαλονίκης και να τα βελτιώσουμε με πόρους που έχουμε αλλά και με επιχορηγήσεις ΕΣΠΑ”... Ακούμε συνεχώς υποσχέσεις για γήπεδα Τένις (δεν παρεξηγώ το άθλημα), για γήπεδα μπάσκετ (επίσης δεν παρεξηγώ το άθλημα, απλώς κάθε σχολείο έχει γήπεδο Μπάσκετ), ΚΑΜΙΑ ΟΜΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΕ ΓΙΑ ΓΗΠΕΔΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ.
Υ.Γ. Σέβομαι ειλικρινά τους ανθρώπους που θέλουν να εμπλακούν με τα πολιτικά, υπάρχουν άνθρωποι που δεν κοιτούν το κέρδος, αλλά κοιτούν το κοινό καλό. Σε εσάς που θέλετε να κάνετε ένα καλό στη κοινωνία, είναι ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ να κοιτάξετε τα γήπεδα, γιατί κάθε χρόνο έχουμε τραυματισμούς (μη πω κάτι πιο σοβαρό).
Υ.Γ 2 Σας παραθέτω την εκπομπή, όπου είχα κάνει την πρώτη μου εμφάνιση στη τηλεόραση, όπου από τότε ευχαριστώ και την τύχη μου, αλλά και τους δύο άνδρες της εκπομπής, γιατί είναι οι λόγοι που είμαι δημοσιογράφος και έχω την θέση του αρχισυντάκτη ενός εκ των κορυφαίων ειδησεογραφικών σάιτ ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.
