Εντελώς τυχαία παρακολουθώντας το ρεπορτάζ της Χαλκιδικής διαπίστωσα για ακόμη μια φορά τα γνωστά προβλήματα που κατά καιρούς ταλανίζουν τις ομάδες στις τοπικές κοινωνίες.
Από την περιοχή των Μουδανιών είχα την ευκαιρία να περάσω επαγγελματικά και γνωρίζω από πρώτο χέρι τις ερμηνείες της εκάστοτε αψιμαχίας!
Εκεί που μπορεί να δεις 10 ανθρώπους να κάθονται και να συζητούν όμορφα και ωραία και να σχεδιάζουν , την άλλη ώρα και οι δέκα μπορεί να γίνουν από 10 χωριά…!
Όχι δεν είναι αστείο , είναι η πικρή αλήθεια που δεν αφήνει τις ομάδες γενικότερα να προχωρήσουν μπροστά και να φτάσουν στην διάκριση.
Όπως κάποτε ο Παπαγιάννης στην Κασσάνδρα είχε στα χέρια του το καρπούζι και το μαχαίρι και φυσικά ήξερε τον τρόπο για να πετύχει τον στόχο του!
Άλλο παράδειγμα πρόσφατο είναι του Στράτου Ευγενίου που με το επιχειρηματικό του «εκτόπισμα» κατάφερε να επιβάλλει ένα νοικοκυριό παρόμοιο με τις επιχειρήσεις του και να πετύχει μια μοναδική διάκριση για την Τρίγλια.
Οι παραδοσιακές δυνάμεις του Πολυγύρου και των Μουδανιών δυστυχώς θα ζουν προς το παρόν στην σκιά του ΠΟΤ που έδειξε πως με οργάνωση και πειθαρχεία μπορείς κατ αρχάς να δημιουργήσεις και στην συνέχεια να οδηγήσεις στην διάκριση μια τοπική ομάδα ενός χωριού που για αρκετά χρόνια ζούσε στα τοπικά πρωταθλήματα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Πηγαίνοντας όμως στον βασικό μου προβληματισμό για το σημερινό άρθρο διαπιστώνω πως για ακόμη μια φορά 10 άνθρωποι δεν μπορούν να συνεννοηθούν για να πάνε μπροστά ένα σπουδαίο σύλλογο με ιστορία .
Πόσο σοβαρότητα μπορεί να υπάρχει αναρωτιέμαι όταν από τις ανακοινώσεις γύρω από το ποδοσφαιρικό τμήμα και την αρχή της πραγματοποίησης του οράματος ,φτάνεις σε διοικητικά «διαζύγια» και αποχωρήσεις;
Τα ερωτήματα είναι καλοπροαίρετα πάντα και μετά από συζήτηση με ορισμένους ανθρώπους που είναι πέριξ της ομάδος.
Δεν επεδίωξα να επικοινωνήσω με κάποιον από την διοίκηση γιατί πολύ απλά ίσως θα επηρεαζόμουν από το γεγονός πως ο καθένας θα έλεγε τα πράγματα όπως τα αντιλαμβάνεται.
Η δική μας σημερινή παρέμβαση προφανώς και δεν παίρνει καμία θέση.
Όμως καταγράφει για κόμη μια φορά τις «ενδοοικογενειακές» παθογένειες μιας κλειστής τοπικής κοινωνίας που κάθε ένας έχει και διαφορετικές φιλοδοξίες!
Ο καθένας βέβαια για δικού του λόγους…
Προσωπικά δεν θα ήθελα να μάθω ποτέ και τίποτα για ότι συμβαίνει μέσα σε μια ομάδα. Είναι δικά τους θέματα που οφείλουν να τα λύσουν και να πάνε παρακάτω. Οι κοκορομαχίες άλλωστε δεν οδηγούν πουθενά!
Ο ΠΟ Μουδανιών θα μπορούσε να διαπρέψει και να φτάσει ψηλά.
Αλλά…
Αυτό το αλλά είναι που κάνει την διαφορά !
Μόνο του ένα δάχτυλο δεν κάνει τίποτα….
Όλα μαζί κάνουν την μπουνιά..!
Και δυστυχώς αυτή η ίντριγκα και η φαγωμάρα θα κρατήσει σε τέλμα τον σύλλογο όσο πικρό και αν ακούγεται.
Υ.Γ. Αλήθεια ποια είναι η θέση του Δημάρχου για τις εξελίξεις στον ΠΟΜ;
