Αρχικά θα ήθελα να μάθω τι σας οδήγησε στην ενασχόληση σας με την προπονητική;

Το ποδόσφαιρο είναι ένα πάθος για μένα από μικρό παιδί. Ασχολήθηκα με την μπάλα σαν ποδοσφαιριστής,κυρίως ερασιτεχνικά και από την ηλικία των 28-30 χρονών κατάλαβα ότι θέλω να συνεχίσω να βρίσκομαι σε αυτό τον χώρο, μου άρεσε πάρα πολύ η προπονητική και έτσι πήρα την απόφαση, ενώ ξεκίνησα από το 1997 με ακαδημίες, το 2000 πήγα στην σχολή προπονητών στην Ξάνθη, πήρα το δίπλωμα του προπονητή και συνέχισα έτσι να ασχολούμαι με κάτι το οποίο αγαπάω.

Αφιερώνεται αρκετό χρόνο στην ομάδα της Α.Ε και στις προπονήσεις ημερησίως, αυτό

 επιδρά αρνητικά στην προσωπική σας ζωή;

 Άμα σου πω όχι θα σου πω ψέματα, αλλά αν κάτι θέλεις να το κάνεις στη ζωή σου σωστά νομίζω ότι πρέπει να αφιερώσεις χρόνο. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι πηγαίνοντας στο γήπεδο για μία ή δύο ώρες ότι μπορείς να δουλέψεις και να έχεις τα πράγματα όπως πρέπει να είναι, άλλωστε η οικογένεια μου το έχει δεχτεί από τα νεανικά μου χρόνια και θεωρώ πως έτσι πρέπει να γίνει.

Είστε από τους λίγους προπονητές που έχει παραμείνει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στον

πάγκο μιας ομάδας, τι συνέβαλλε σε αυτό;

 Νομίζω έχουν συμβάλλει πολλά πράγματα. Καταρχήν η διοίκηση της ομάδος, για να μείνεις σε μια ομάδα τόσα χρόνια θα πρέπει οι άνθρωποι που την διοικούν να σε στηρίξουν, να πιστέψουν σε αυτό που κάνεις και φυσικά εγώ από την δική μου την μεριά να είμαι ευχαριστημένος και να υπάρχει ένα καλό περιβάλλον για να δουλέψω όπως θέλω. Όλα αυτά έχουν συμβεί στην συγκεκριμένη ομάδα, υπάρχει ένα δέσιμο μεταξύ όλων μας, καθώς ανήκω στην ομάδα από το 1994 ως ποδοσφαιριστής,από το 1997 ως προπονητής ακαδημιών, ενώ τα τελευταία επτά χρόνια είμαι προπονητής στο ανδρικό τμήμα της ομάδος και νομίζω πως έχουμε κάνει καλή δουλειά και βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.

Πέρυσι θα έλεγε κανείς πως ήταν η χρονιά σας η οποία και συνοδεύτηκε με την πολυπόθητη

 άνοδο στην Α1, πόσο σημαντικό ήταν για εσάς;

Είναι πολύ ωραία η ερώτηση αυτή που μου κάνεις, γιατί το έχω ξαναπεί και όσοι με άκουσαν γελούσαν, νόμιζαν ότι το λέω για πλάκα, αλλά προσωπικά για μένα η περσινή χρονιά ήταν από τις χειρότερες προπονητικές χρονιές που είχα στην καριέρα μου ..μέχρι τα μπαράζ. Για πολλούς ήταν έκπληξη ότι η ΑΕ Ευόσμου από 6η κατάφερε να ανέβει κατηγορία αλλά για εμένα η δυσάρεστη έκπληξη ήταν πως η ομάδα είχε τερματίσει 6η.

Εγώ πίστευα πως αυτή η ομάδα θα μπορούσε να είχε τερματίσει πολύ πιο ψηλά στην βαθμολογία,νομίζω πως είχαμε αδικήσει τους εαυτούς μας, είχαμε κάνει κακή χρονιά..απλά στα μπαράζ εμφανίσαμε την ομάδα που θέλαμε από την αρχή της χρονιάς να εμφανίσουμε, είχαμε αρκετή τύχη γιατί στο ποδόσφαιρο αν δεν έχεις τύχη δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Ήρθε έτσι αυτή η άνοδος για την οποία προσπαθούσαμε τρία χρόνια, την χάναμε πάντα στο τέλος και στις λεπτομέρειες. Ήταν μια δικαίωση όχι μόνο για εμένα αλλά και για την διοίκηση κα για τα παιδιά που παίζουν μπάλα τόσα χρόνια καθώς μερικοί από τους ποδοσφαιριστές που ανέβασαν την ομάδα στην Α1 και παίζουν ακόμη και φέτος είναι από την β' κατηγορία της ομάδας, έχουν κάνει δύο ανόδους και τα εύσημα πάνε σε αυτούς.

Θυμόμαστε στον τελικό μετά την άνοδο τους παίκτες σας να σας αποθεώνουν, πως αισθανθήκατε;

'Ηταν ένα είδος ανταμοιβής άρα για εσάς μετά τα όσα έχετε κάνει για την

 ομάδα;

 Αυτό που θα πω μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά είναι η πραγματικότητα..εγώ με τους παίκτες μου είτε βρίσκονται από μικρή ηλικία στην ομάδα, καθώς πολλά παιδιά εγώ τα έχω από τα projunior, είτε έχουν έρθει σε μεγαλύτερη ηλικία είτε έχουν προέλθει από μεταγραφές και γενικά όλη η ομάδα στηρίζεται εδώ και πολλά χρόνια σε πράγματα τα οποία εγώ θεωρώ σημαντικά στο ποδόσφαιρο. Στηρίζεται στην ομοιογένεια, στο καλό κλίμα και σε αυτό που ονομάζω εγώ και πολλοί ακόμα..οικογένεια. Η σχέση μου με τους παίκτες είναι φιλική και πατρική εκτός γηπέδου..ενώ μέσα στο γήπεδο είναι αυτή που πρέπει να είναι. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει δημοκρατία, το λέω στα αποδυτήρια κάποιες φορές και γελάνε γιατί εδώ υπάρχει η απόφαση του ενός στα αποδυτήρια και στον αγωνιστικό χώρο και αυτή είναι του προπονητή και του συνεργάτη του και οι ποδοσφαιριστές οι οποίοι πρέπει να ακολουθούν πιστά τις εντολές του ενός διότι στο τέλος της χρονιάς αυτός ο οποίος κρίνετε για το αποτέλεσμα είναι ο προπονητής και όχι οι ποδοσφαιριστές. Εγώ λοιπόν, έχω με τους ποδοσφαιριστές μου μια τέτοια σχέση και σε περιόδους που η ομάδα δεν είχε καλά αποτελέσματα πάλι έτσι ήμασταν και είναι ένας στόχος που νομίζω πως αν δεν τον έχεις βάλει σε μια ομάδα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Οι σχέσεις πρέπει να είναι καλές, πρέπει να υπάρχει οικογενειακό κλίμα και πάνω σε αυτό σημαντικό ρόλο έχει διαδραματίσει η διοίκηση, γιατί χωρίς την στήριξη τους δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, και φυσικά ο χαρακτήρας των ποδοσφαιριστών μας οι οποίοι είναι όλοι ανεξαιρέτως καλά παιδιά. Ο καθένας έχει τον χαρακτήρα του, τις δυσκολίες του, καθώς τριάντα άνθρωποι δεν μπορούν να είναι όλοι ίδιοι αλλά θα πρέπει να ξέρεις να κρατάς τις ισορροπίες και να είσαι δίκαιος και εγώ νομίζω πως είμαι. Αυστηρός αλλά δίκαιος, κάτι που σε βάθος χρόνου το κατανοούν και οι ίδιοι οι παίκτες,ακόμη και αυτοί που δεν έχουν πολύ χρόνο συμμετοχής.

Αναμφισβήτητα η Α.Ε Ευόσμου είναι η πιο ευχάριστη έκπληξη της Α1, που οφείλεται αυτό;

 Πιστεύεται πως σαν ομάδα έχετε τις προδιαγραφές για κάτι ακόμη καλύτερο;

Επειδή πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, αυτοί που ασχολούνται με τα ερασιτεχνικά του νομού μας εμάς μας είχαν πεσμένους, ίσως και με το δίκιο τους καθώς έχουμε από τα πιο μικρά badget της κατηγορίας, αλλά δεν είναι πάντα τα badget αυτά .. που παίζουν μπάλα. Χρειάζεται κι άλλα πράγματα μια ομάδα για να μπορέσει να πετύχει στόχους, πρέπει να είναι προσγειωμένη, πρέπει να δουλεύει πάρα πολύ, να έχει ομοιογένεια, καλό κλίμα, οι παίκτες να καταλαβαίνουν ποιες είναι οι δυνατότητες τους και μέχρι που φτάνουν και νομίζω ότι αυτό το έχουμε πετύχει φέτος. Ακόμη και παιδιά που δεν  θεωρούνται ''βασικοί'' , όταν έχουν κληθεί να παίξουν είναι καλύτεροι από αυτούς που ήδη έπαιζαν,για να έχεις επιτυχία σε έναν χώρο πρέπει να δουλέψεις πάρα πολύ και εμείς αυτό το κάνουμε.

Δουλεύουμε πάρα πολύ και θεωρώ πως η πορεία μας δεν αποτελεί και τόσο μεγάλη έκπληξη. Εγώ πίστευα πως θα είμαστε καλοί, ακόμη δεν έχει τελειώσει τίποτα βέβαια, μπορεί στο τέλος της χρονιάς να μην τα έχουμε καταφέρει αλλά στις 17 Ιουλίου όταν ξεκίνησε η προετοιμασία είπα κάτι. Είπα πως στόχος μας είναι να σωθούμε αλλά και αν δεν τα καταφέρουμε θέλω να είμαστε μια αξιοπρεπής ομάδα και να φύγουμε με το κεφάλι ψηλά. Μέχρι στιγμής νομίζω πως αυτό το έχουμε πετύχει.

Είστε από τους προπονητές που δίνουν ευκαιρίες σε όλους τους παίκτες;

 Είναι πολύ καλή η ερώτηση σου, διότι στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύ μεγάλη κουβέντα για τους Έλληνες παίκτες της Super League και της Football League και γενικά για τα νέα παιδιά. Εγώ είμαι από τους ανθρώπους που έχουν δώσει ευκαιρίες σε πάρα πολλά νεαρά άτομα γιατί πιστεύω ότι αυτοί είναι το μέλλον του ποδοσφαίρου αλλά θα κάνω πάνω σε αυτό έναν διαχωρισμό.

Δεν είμαι από τους προπονητές που θα δώσω καμία ευκαιρία όμως σε ένα άτομο το οποίο δεν προσπαθεί και έτσι να πάρει τη ευκαιρία έναντι κάποιου ποδοσφαιριστή και μεγαλύτερης ηλικίας ο οποίος μέσα στο γήπεδο προσπαθεί για το καλύτερο. Δεν είμαι σύμφωνος στο να χαρίζεις χρόνο συμμετοχής σε κανέναν ποδοσφαιριστή, είτε είναι 15 είτε 35 χρονών. Νομίζω πως ο κάθε ποδοσφαιριστής πρέπει να παίρνει μέσα στο γήπεδο τον χρόνο και τις ευκαιρίες που πρέπει ανάλογα με την προσπάθεια του. Είμαι υπέρ της προσπάθειας και της υπομονής.

Πιστεύεται πως υπάρχει ποδοσφαιρικό μέλλον στην Ελλάδα;

 Θα ήμουν μηδενιστής αν έλεγα όχι, φυσικά και υπάρχει μέλλον, άλλωστε στη ζωή μας η ελπίδα είναι αυτή που μας κρατάει όρθιους σε πάρα πολλά πράγματα, στις δύσκολες στιγμές που περνάμε σαν χώρα αλλά και παλαιότερα που ήταν και πιο δύσκολα τα πράγματα. Υπάρχει μέλλον αλλά θα πρέπει να αναθεωρήσουμε αρκετά πράγματα, ειδικά αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο, οι εκάστοτε άνθρωποι και αυτοί οι οποίοι διοικούν τις μεγάλες ελληνικές ομάδες, γιατί αυτοί πρέπει πρώτοι να δώσουν το στίγμα για το τι ποδόσφαιρο θέλουμε και φυσικά πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο και με διαφορετική νοοτροπία στα ερασιτεχνικά διότι πολλές φορές πυροβολούμε τις επαγγελματικές ομάδες για διάφορα που γίνονται και δεν ασχολούμαστε έτσι καθόλου με τα του οίκου μας. Εγώ πιστεύω ότι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι ο τροφοδότης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και θα πρέπει κάποια πράγματα να γίνουν καλύτερα και πιο οργανωμένα. Εγώ διαφωνώ εδώ και χρόνια με τις Κ20. Ακούω Κ20, την οποία στην Ελλάδα την έχουμε αναγάγει σε κάτι ιερό και διαφωνώ. Πολλά παιδιά τα οποία είναι αξιόλογα πηγαίνουν σε Κ20 μεγάλων ομάδων με το όνειρο κάποια στιγμή να γίνουν επαγγελματίες, το αποτέλεσμα είναι να φτάνουν στην ηλικία των 19-20, που για εμένα είναι μια αρκετά μεγάλη ηλικία για έναν παίκτη που θέλει κάποια στιγμή να παίξει, και να μην γίνεται τίποτα στις ομάδες που βρίσκονται με αποτέλεσμα στα 20 τους πλέον χρόνια να πηγαίνουν να παίξουν σε ερασιτεχνικές ομάδες. Ένας 20χρονος ποδοσφαιριστής που δεν έχει περάσει σαν παίκτης από μια δύσκολη έδρα δεν έχει την απαραίτητη εμπειρία να διαχειριστεί κάποια πράγματα και νομίζω ότι πρέπει να δούμε κάπως διαφορετικά και τον θεσμό της Κ15, Κ17, Κ20 αλλά και γενικά την φιλοσοφία που έχουμε σαν Έλληνες και πιστεύουμε πως έχουμε στο σπίτι μας έναν Ronaldo και έναν Messi. Πρέπει να γίνουμε πιο ειλικρινείς και πιο ρεαλιστές με τον εαυτό μας και το κυριότερο πρέπει να καταλάβουμε πως αν στην Ελλάδα ασχολούνται τόσες χιλιάδες παιδιά με το ποδόσφαιρο πως όλοι αυτοί δεν μπορούν να γίνουν επαγγελματίες. Πρέπει να δούμε το ποδόσφαιρο ως παιχνίδι.

Ποια προσόντα κατά την γνώμη σας πρέπει να έχει ένας επιτυχημένος προπονητής;

 Αν με ρωτούσες ποια προσόντα θα πρέπει να έχει ένας επιτυχημένος προπονητής στην Ευρώπη, ίσως η ερώτηση ήταν πιο εύκολη. Αν με ρωτάς για ένα προπονητή στην Ελλάδα πιστεύω πως πρέπει να έχει καλές δημόσιες σχέσεις, να μάθει να δέχεται πράγματα από τις διοικήσεις που είναι ενάντια στα πιστεύω του και να μην κοστίζει πολλά χρήματα. Αυτά όμως δεν είναι ποδόσφαιρο. Θυμάμαι κάτι που μας είχε πει στην σχολή προπονητών ο αείμνηστος ο Σάκης ο Δόκας, ο οποίος είπε πως σαν προπονητές θα πρέπει να έχετε το ήθος σας, την αξιοπρέπεια σας, την οικονομική τιμή σας ..γιατί πλέον σήμερα βλέπουμε προπονητές που δουλεύουν στην Football League και στην Football League 2 με 300 και 400 ευρώ και γελάμε. Πάνω από όλα θα πρέπει να είναι δίκαιος και εργατικός.

Τι πρέπει να κάνει ένας ποδοσφαιριστής με τον Ηλία Ζωμένο για να πάρει θέση βασικού στην εντεκάδα;

 Δεν πρέπει να κάνει πολλά πράγματα, πρέπει να είναι τυπικός, να δουλεύει και φυσικά να προσπαθεί να μπει στο κλίμα και στην φιλοσοφία που έχουμε σαν ομάδα όσον αφορά το παίξιμο μας.Είναι σημαντικά πράγματα αυτά, γιατί ακόμη και αν είσαι καλός ποδοσφαιριστής αν δεν καταφέρεις να μπείς στην δική μας φιλοσοφία είναι δύσκολο να αγωνιστείς. Πρόκειται για πράγματα που στο ποδόσφαιρο είναι συγκεκριμένα, κυρίως όμως εμένα με ενδιαφέρει ο χαρακτήρας και η εργατικότητα. Αν ένα παιδί να έχει αυτά, η ευκαιρία θα του δοθεί, είμαι όμως της άποψης πως σε όλες τις ομάδες οι ευκαιρίες που υπάρχουν για το ποδόσφαιρο, όπως και σε όλη μας την ζωή είναι λίγες και πρέπει να τις εκμεταλλευτούμε.

Στην πορεία σας, με το χέρι στην καρδιά έχετε αδικήσει κάποια παιδιά;

 Φυσικά! Όταν έχεις να ασχοληθείς με ένα ρόστερ 30 ποδοσφαιριστών, όπως εγώ φέτος, κάθε Κυριακή είμαι υποχρεωμένος να βγάλω 18 άτομα αποστολή που σημαίνει ότι άλλοι 12 ποδοσφαιριστές πρέπει να μείνουν εκτός. Κάθε Παρασκευή είναι για εμένα η χειρότερη μέρα, διότι θα πρέπει να πιαστώ από λεπτομέρειες για να αποκλείσω κάποια παιδιά από την αποστολή. Σίγουρα λοιπόν, όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα από δύο παίκτες της ίδιας θέσης που ο ένας παίζει για 7 και ο άλλος για 6,5, η θέση σου είναι δύσκολη και φυσικά κάποιες φορές μπορεί να έχω αδικήσει ποδοσφαιριστές. Ποτέ όμως δεν έχω αδικήσει κανέναν σκόπιμα, ποτέ δεν έχω αδικήσει ποδοσφαιριστή χωρίς να του δώσω ευκαιρία. Αν έχει συμβεί λοιπόν κάτι τέτοιο, είναι γιατί εγώ δεν έχω δει κάτι πάνω σε αυτόν που θα μου δώσει το πάτημα, ώστε και εγώ με την σειρά μου να του δώσω τη ευκαιρία. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει αδικήσει ποτέ του κάποιον άλλον.

Είστε από τους προπονητές που εκφράζουν έντονα τα συναισθήματα τους κατά την διάρκεια

 των αγώνων, αυτό επιδρά θετικά στην ψυχολογία των παικτών;

 Νομίζω πως μέχρι τώρα επιδρά. Μπορεί να πάω σε άλλη ομάδα που να μην είναι έτσι τα πράγματα και να μην επιδρά θετικά. Αυτό το διαχειρίζεσαι ανάλογα με την ομάδα που είσαι και εγώ είμαι πολλά χρόνια στην ομάδα και πολλοί από τους ποδοσφαιριστές μου έχουν μεγαλώσει ποδοσφαιρικά μαζί μου. Είμαι αυθόρμητος άνθρωπος και παθιάζομαι πολύ με αυτό που κάνω. Στεναχωριέμαι επίσης πολύ όταν η ομάδα μου χάνει, προσπαθώ να βρω τι φταίει και παλαιότερα, μερικές φορές και τώρα, όταν η ομάδα μου δεν κερδίζει δεν βγαίνω από το σπίτι μου. Είμαι όμως από τους ανθρώπους που ποτέ μετά από μια ήττα δεν κάθομαι να συζητήσω την ίδια στιγμή τους λόγους από τους οποίους προήλθε η ήττα, φεύγω προσπαθώντας να ηρεμήσω και να καταλάβω τα λάθη μου και κάτι το οποίο το λέω και στους ποδοσφαιριστές μου και το εννοώ είναι πως μετά από μια ήττα υπεύθυνος είναι πάντα ο προπονητής, μετά από μια νίκη όμως τα εύσημα πηγαίνουν στους παίκτες. Ο προπονητής είναι ο πατέρας και η μάνα του λόχου και πρέπει να επωμίζεται τις ευθύνες του και να βρίσκει τρόπο να σηκώνει μια ομάδα όταν αυτή δεν πηγαίνει καλά. Στις νίκες είναι όλοι μαζί μας, στις ήττες είμαστε μόνοι μας. Αυτό ισχύει παντού και πάνω σε όλα αυτά πρέπει να μπορείς να ανταπεξέλθεις με την βοήθεια όλων

Πως θα χαρακτηρίζατε την σχέση σας με το ποδόσφαιρο;

Ερωτική! Όταν γνώρισα την γυναίκα μου, ήμουν 19 χρονών και ήμασταν φοιτητές, όταν λοιπόν τα''φτιάξαμε'' όπως λέγαμε και εμείς παλιά της είπα πως αν θέλεις να είμαστε μαζί πρέπει να ξέρεις για εμένα κάποια πράγματα, έχω κι άλλη κοπέλα και εκείνη είχε πέσει από τα σύννεφα. Και εννοούσα φυσικά την μπάλα. Αν θέλεις να είμαστε μαζί της είπα μην προσπαθήσεις ποτέ να με αποσπάσεις από το ποδόσφαιρο. Αυτό νομίζω είναι και η απάντηση σε αυτό που με ρώτησες.

Τέλος, θα ήθελα να μάθω στις ομιλίες σας λίγο πριν τον αγώνα, που δίνετε βάση;

 Το κάθε παιχνίδι δεν είναι ίδιο. Παρόλα αυτά δίνω βάση στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αγωνιστούμε, στο τακτικό δηλαδή κομμάτι του αγώνα, στα υπέρ και στα κατά του αντιπάλου, για τον οποίο φροντίζουμε να έχουμε μια εικόνα του πως παίζει. Δεν είμαι από αυτούς που προσαρμόζω την ομάδα μου ανάλογα τον αντίπαλο αλλά νομίζω ότι θα ήταν πάρα πολύ άσχημο να μην υπολογίζεις τον αντίπαλο σου. Πρέπει όπως είπα να ξέρεις τα θετικά και τα αρνητικά του, που πρέπει να χτυπήσεις εφόσον το θεωρείς εκείνο το αδύνατο του σημείο και φυσικά τι πρέπει να προσέξεις εφόσον ξέρεις πως έχει και δυνατά σημεία. Γενικά επικεντρώνομαι περισσότερο στο τακτικό κομμάτι και το ψυχολογικό νομίζω πως έρχεται μόνο του, όταν οι ομάδες πηγαίνουν καλά έχουν από μόνες τους ανεβασμένη ψυχολογία. Όταν δεν πηγαίνουν καλά, προσπαθούμε να αποφορτίσουμε το κλίμα. Εγώ στις προπονήσεις μου, μαζί με τον συνεργάτη μου τον Σταυριανίδη τον Βασίλη όταν η ομάδα δεν πηγαίνει καλά είμαι πολύ light ..όταν η ομάδα όμως είναι καλά τότε και οι προπονήσεις είναι πιο σκληρές.